De radiofrequentieversterker is in feite het positieve feedbacksysteem in ons radiofrequentiesysteem, dat zich meestal op de transmissieverbinding bevindt. Vanwege de overweging van verbindingsverzwakking van draadloze transmissie, moet de zender voldoende vermogen uitstralen om een relatief lange communicatieafstand te verkrijgen. Daarom is de radiofrequentieversterker voornamelijk verantwoordelijk voor het versterken van het vermogen tot een voldoende hoog niveau en het vervolgens naar de antenne voeren voor straling. Het is het kernapparaat in het communicatiesysteem.
Dus voor zo'n belangrijk apparaat, wat zijn de belangrijkste soorten RF-versterkers?
1) Classificatie van werkende frequentieband
Geclassificeerd door werkfrequentieband, kan het worden onderverdeeld in smalband radiofrequentie eindversterker en breedband radiofrequentie eindversterker. Smalband RF-vermogensversterkers gebruiken over het algemeen een frequentieselectief netwerk als belastingscircuit, zoals een LC-resonantiekring. Breedband-HF-vermogensversterkers gebruiken geen frequentieselectief netwerk als laadlus, maar gebruiken een transmissielijn met een brede frequentierespons als belasting.
2) Indeling naar de aard van het matching-netwerk
Volgens de aard van het bijpassende netwerk kunnen eindversterkers worden onderverdeeld in niet-resonerende eindversterkers en resonerende eindversterkers. Het aanpassingsnetwerk van een niet-resonerende vermogensversterker is een niet-resonerend systeem, zoals een hoogfrequente transformator, een transmissielijntransformator en andere niet-resonerende systemen, en de belastingseigenschappen zijn puur resistief. Het aanpassingsnetwerk van de resonante vermogensversterker is een resonantiesysteem en de belastingseigenschappen vertonen reactieve eigenschappen.
3) Geclassificeerd door huidige geleidingshoek
Volgens de huidige geleidingshoek kunnen RF-vermogensversterkers worden ingedeeld in Klasse A, Klasse AB, Klasse B, Klasse C, Klasse D, Klasse E, enz. Bij de classificatie van versterkers hebben we het vaak over versterkers van klasse A tot E gedeeld door geleidingshoek. Het uitgangsvermogen en de efficiëntie van de werkstatus van Klasse C zijn de hoogste van deze bedrijfstoestanden en de meeste versterkers die voor radiofrequentie worden gebruikt, werken in C (C).
De classificatie van versterkers is al zo ingewikkeld dat je kunt zien dat de belangrijkste prestatie-indicatoren zeker niet eenvoudig zijn, in feite is het hetzelfde.
De belangrijkste indicatoren van de versterker zijn als volgt:
1. Bedrijfsfrequentiebereik
Over het algemeen verwijst het naar het lineaire frequentiebereik van de versterker. Als de frequentie begint bij gelijkstroom, wordt de versterker beschouwd als een gelijkstroomversterker.
2. Krijgen
Werkversterking is de belangrijkste indicator om het versterkingsvermogen van de versterker te meten. De definitie van versterking is de verhouding tussen het vermogen dat wordt geleverd aan de belasting van de uitgangspoort van de versterker en het vermogen dat daadwerkelijk wordt geleverd aan de ingangspoort van de versterker vanaf de signaalbron.
Versterkingsvlakheid verwijst naar het bereik van versterkerversterking in de gehele werkfrequentieband bij een bepaalde temperatuur, en het is ook een belangrijke indicator van de versterker.
3. Uitgangsvermogen en 1dB compressiepunt (P1dB)
Raadpleeg de bovenstaande afbeelding, wanneer het ingangsvermogen een bepaalde waarde overschrijdt, begint de versterking van de transistor af te nemen en het uiteindelijke resultaat is dat het uitgangsvermogen verzadigd is. Wanneer de versterking van de versterker afwijkt van een constante of 1dB lager is dan andere kleine signaalwinsten, is dit het bekende 1dB compressiepunt (P1dB). Over het algemeen wordt het vermogen van een versterker uitgedrukt door het compressiepunt van 1 dB.
4. rendement
Omdat de vermogensversterker een vermogenscomponent is, moet deze voedingsstroom verbruiken. Daarom is de efficiëntie van de vermogensversterker uitermate belangrijk voor de efficiëntie van het hele systeem. Vermogensefficiëntie is de verhouding tussen het RF-uitgangsvermogen van de vermogensversterker en het gelijkstroomvermogen dat aan de transistor wordt geleverd. ηp = RF-uitgangsvermogen / DC-ingangsvermogen
5. Intermodulatievervorming (IMD)
Intermodulatievervorming verwijst naar de gemengde component die wordt geproduceerd door twee of meer ingangssignalen met verschillende frequenties die door een vermogensversterker gaan. Dit komt door de niet-lineaire aard van de vermogensversterker. Onder hen, omdat het derde orde intermodulatieproduct zeer dicht bij het fundamentele golfsignaal ligt en de grootste impact heeft, is de belangrijkste overweging onder de intermodulatieproducten de derde orde intermodulatie. Hoe lager het intermodulatieproduct van de derde orde, hoe beter.
6. Intermodulatie-uitschakelpunt van de derde orde (IP3)
Het snijpunt van de verlengingslijn voor het uitgangsvermogen van het fundamentele signaal en de derde-orde intermodulatie-uitbreidingslijn in figuur 2 wordt het derde-orde intermodulatie-afsnijpunt genoemd, dat wordt weergegeven door het symbool IP3. IP3 is ook een belangrijke indicator voor niet-lineariteit van de eindversterker. Wanneer het uitgangsvermogen constant is, hoe groter het uitgangsvermogen op het derde-orde snijpunt, hoe beter de lineariteit van de vermogensversterker.
7. Dynamisch bereik
Het dynamische bereik van een vermogensversterker verwijst doorgaans naar het verschil tussen het kleinst detecteerbare signaal en het maximale ingangsvermogen in het lineaire werkgebied. Deze waarde moet uiteraard zo groot mogelijk zijn.
8. Harmonische vervorming
Wanneer het ingangssignaal tot een bepaald niveau stijgt, zal de vermogensversterker een reeks harmonischen genereren vanwege het werk in het niet-lineaire gebied. Voor versterkersystemen met hoog vermogen is het over het algemeen nodig om filters te gebruiken om de harmonischen onder 60dBc te verminderen.
9. Input / output staande golf verhouding
Dit is ook een zeer belangrijke indicator, die de mate van overeenstemming tussen de eindversterker en het hele systeem aangeeft. De verslechtering van de input / output-verhouding zal resulteren in een fluctuatie van de versterking van het systeem en een verslechtering van de groepsvertraging. Het is echter moeilijker om een eindversterker te ontwerpen met een hoge staande golfverhouding. In algemene systemen is het noodzakelijk om te eisen dat de ingangsstaande golfverhouding van de vermogensversterker lager is dan 2: 1.
Onze andere producten:
