Het mengpaneel versterkt, mixt, distribueert, wijzigt de geluidskwaliteit en verwerkt de geluidseffecten van meerdere ingangssignalen. Het is het hart van een geluidssysteem. De bloedcirculatie van dit hart heeft rechtstreeks invloed op de stabiliteit van het hele systeem.
1. Signaalingang
Het ingangssignaal van de mixer is grofweg verdeeld in laagohmige microfoonsignaalingang en hoogohmige lijnsignaalingang. Elke ingang kan worden beschouwd als een waterleiding, dat wil zeggen: als een mixer meerdere signaalingangen heeft, is het alsof water uit meerdere waterleidingen de mixer in stroomt voor verwerking. Het onderscheid tussen lage weerstand en hoge weerstand kan worden gezien als het verschil in waterdruk of watersnelheid. Bijvoorbeeld: het ingangsniveau met hoge impedantie is hoog, alsof de waterdruk erg hoog is en de waterstroom snel is, is het gepast om het rechtstreeks in het zwembad van de mixer in te voeren en is het niet nodig om links toe te voegen in het midden om de waterdruk en het waterdebiet aan te passen; maar het ingangsniveau met lage impedantie is laag, net zoals de waterdruk erg laag is en de waterstroom erg langzaam. Het is niet geschikt om het rechtstreeks in het zwembad van de mixer in te voeren. Het is noodzakelijk om een pomp aan het grote zwembad toe te voegen om de lage impedantie en lage waterdruk te geven. Het neemt toe om de snelheid van de waterstroom te verhogen, dus het ingangskanaal met lage impedantie van de mixer heeft een ingebouwde versterker met een speciaal circuit om het lage niveau naar een geschikt niveau te versterken. De kenmerken van het gebruik van water om signalen met lage impedantie en signalen met hoge impedantie te beschrijven, moeten door iedereen goed worden begrepen.
2. Aanpassing kanaalversterking
Om de geluidsbron in de mixer in te voeren, moeten we eerst onderscheiden of het een lage impedantie of hoge impedantie is, en deze vervolgens correct op de mixer aansluiten met een standaard signaalkabel. Als u voor elke audiobron een perfecte geluidskwaliteit wilt bereiken, moet u deze zorgvuldig aanpassen. De versterking van elk ingangskanaal van de mixer is erg belangrijk en kritiek, maar veel geluidstechnici beschouwen de versterking als simpelweg een volumeknop, wat helemaal verkeerd is. In feite wordt de versterking voornamelijk gebruikt om het dynamische bereik van het ingangssignaal te regelen. Over het algemeen is het maximale effectieve dynamische bereik wanneer de versterking maximaal wordt aangepast zonder vervorming, en het is ook de toestand met het beste effect. Dit is moeilijker te begrijpen, maar het is beter om het met water te beschrijven: de ingangskanalen en ingangslijnen van de mixer zullen een basis achtergrondgeluid hebben. Dit achtergrondgeluid is als het sediment in de rivierbodem en is onvermijdelijk. Iedereen weet dat wanneer de rivier niet diep is, het stromende water onder de modder en zand is. De kwaliteit van dergelijk water is beslist niet goed. Met andere woorden, als het dynamische bereik van de versterkingsaanpassing onvoldoende is, is het geluidsbronsignaal als stromend water onder modder en zand, en zal het achtergrondgeluid te voorschijn komen. De geluidskwaliteit is op dit moment beslist niet goed; integendeel, als de rivier diep is, is het stromende water relatief helder en moet de waterkwaliteit zeer goed zijn, dat wil zeggen, het dynamische bereik van de versterkingsaanpassing is groter en redelijker, dus de geluidskwaliteit moet zijn zeer goed; Natuurlijk, als het water enorm is, zal zelfs de dam worden weggespoeld en zal de rivierbodem worden gegeven. Als het wordt omgedraaid, komt dit overeen met het niveausignaal dat te groot is om te worden vervormd. Op dit moment is er geen geluidskwaliteit en het zal ook schade aan de apparatuur veroorzaken. Daarom is de winst niet zo groot mogelijk en moet deze matig en passend zijn. De auteur zou het effect van gain op deze manier willen beschrijven, zelfs audio-beginners zouden het moeten kunnen begrijpen.
3. Aanpassing van de kanaalvereffeningsgroep
Nadat de versterking is aangepast, is de volgende stap het aanpassen van de egalisatiegroep van het mixerkanaal. De volgorde van afstelling moet eerst de baspartij zijn, en daarna de midden- hoge tonen. Omdat alleen het basisgeluid van het geluid gegarandeerd goede meervoudige boventonen heeft. Basisaanpassingen zijn voor iedereen oké, hier heb ik het alleen over een paar technische aspecten.
Tegenwoordig hebben de egalisatiegroepen van professionele mixers over het algemeen aanpassingen aan de frequentieselectie. Veel geluidstechnici gebruiken ze niet flexibel. Het is moeilijk om ze allemaal in detail uit te leggen. Sommige dingen zijn afhankelijk van persoonlijke kennis. Ik kan alleen maar zeggen: bijvoorbeeld: er wordt gezegd dat ik bij het spelen van discomuziek het gevoel heb dat de bas niet sterk genoeg is. U kunt de basfrequentie van de kanaalvereffeningsgroep selecteren waar de discomuziek zich op ongeveer 200 Hz bevindt, en vervolgens de instelknop gebruiken om het basvermogen matig te verhogen; Als de tandtoon van een zangeres bijvoorbeeld duidelijk en prominent aanwezig is, kunt u de hoge frequentie rond 6000 Hz kiezen en vervolgens de instelknop gebruiken om de tandtoon matig te verzwakken, waardoor de tandtoon op de juiste manier wordt verminderd. Als u deze flexibel inzet, kunt u ook de frequentieselectiefunctie van de egalisatiegroep gebruiken om de akoestische terugkoppeling te onderdrukken. Er is bijvoorbeeld een formant rond 300 Hz in een algemene danszaal. Deze frequentie is vaak gevoelig voor akoestische feedback. U kunt de frequentie van het microfooningangskanaal kiezen op ongeveer 300 Hz. , En gebruik vervolgens de instelknop om de demping te matigen, zodat u de akoestische feedback effectief kunt verminderen. De frequentie van de akoestische feedback die door elk geluidsveld wordt gegenereerd, is natuurlijk anders, maar ongeacht de frequentie van de akoestische feedback, deze kan eenvoudig worden geregeld met deze methode. Dit moet natuurlijk flexibel gestuurd worden op basis van ervaring, en het geluidsveld moet perfect aangepast en vermeden worden. Akoestische feedback moet worden aangepast met een professionele multiband-equalizer of feedbackonderdrukker.
Een mixer moet vaak worden aangepast door de geluidstechnicus, dit is de egalisatiegroep van de mixer. Ik zie vaak dat sommige geluidstechnici alleen weten hoe ze de volumefader moeten indrukken en trekken, en te lui zijn of niet weten hoe ze de equalizer-knop moeten aanpassen. In feite kan in gebruik worden gezegd dat de mixer de hele tijd moet worden aangepast.
Neem een liedje als voorbeeld: wanneer een zanger naar het podium loopt om zijn optreden te introduceren, moet hij de bas van de microfoon zachter zetten en de weerkaatsing aanpassen om te matigen of uit te schakelen, zodat de duidelijkheid van de taal kan worden gegarandeerd; wanneer de muziek wordt gespeeld door de zanger Wanneer je begint te zingen, moet je de microfoon bas versterken, anders zal het geluid dun lijken en tegelijkertijd het nagalmvolume verhogen tot een geschikt niveau; Bovendien kunt u, om te voorkomen dat de hoge tonen van de muziek de hoge tonen van de microfoon grijpen, de hoge tonen van de muziek enigszins verzwakken; Tijdens het spelen verschuift de aandacht van het publiek van de zanger naar de muziek, dus je moet op dit moment de hoge tonen van de muziek verhogen en tegelijkertijd de muziek luider laten klinken, zodat het de muziek heel goed zal benadrukken en natuurlijk, anders zal Geen enkele verandering te rigide lijken. Op dit moment moet het nagalmvolume ook worden verlaagd, zodat zelfs als de zanger plotseling spreekt tijdens het intermezzo, er geen geluid zal zijn; als het intermezzo van het nummer voorbij is en het volgende segment wordt gezongen, zet je de muziek uit. , Verzwak de hoge tonen van de muziek, verhoog het microfoon- en nagalmvolume. Op het hoogtepunt van de laatste zang, moet je het microfoonvolume hoger zetten en vervolgens het muziekvolume in een oogwenk van laag naar hoog zetten om een perfect, schokkend en magnifiek climaxeffect voor het einde te creëren. Natuurlijk zijn niet alle nummers hiervoor geschikt. De bediening, dus wat je nodig hebt om een geluidstechnicus te zijn, is flexibiliteit.
4. Kanaal AUX-aanpassing
De verschillende instelknoppen op de mixer zijn over het algemeen de meest gebalanceerde groep, gevolgd door de AUX-knop, de term heet: auxiliary send control. Vanwege zijn aanvullende aard hebben veel geluidstechnici er niet genoeg aandacht aan besteed en de functie ervan niet volledig begrepen. Ik herinner me dat toen ik in 1997 aan het Ministerie van Radio, Film en Televisie in Peking studeerde, ik twee dagen over deze AUX-leraar sprak, maar veel studenten waren nog steeds in de war. Uiteindelijk kon de auteur er echt niets aan doen. Het kostte twee minuten om hun tweedaagse verwarring op te lossen. Na het begrijpen, klaagden veel studenten dat deze AUX zo eenvoudig was! Ik kan natuurlijk niet zeggen dat het niveau van de auteur destijds hoger was dan dat. Leraar, het is gewoon dat de auteur een levendige analogie gebruikte: ik zei dat in feite elk ingangskanaal van de mixer als een grote waterpijp is. Nadat het water naar binnen stroomt, is het in feite verdeeld in twee hoofdwaterleidingen, A en B, en in totaal A-weg. De waterpijp is: de volumefader van dit kanaal van de mixer wordt via groepering uitgezonden, enz. Iedereen kent de volumefader van het kanaal; de andere B-way hoofdwaterleiding is: de AUX-groep, het verschil is een mixer. Het AUX-gedeelte is op te delen in meerdere kanalen. Als een mixer 4 kanalen AUX heeft, is het alsof de hoofdwaterleiding van het B-kanaal van de AUX-groep in 4 kanalen van kleine waterleidingen wordt verdeeld en vervolgens naar buiten stromen, deze en de onderste fader. Het principe is hetzelfde, behalve dat de meeste AUX volumeschakelaars worden bestuurd door knoppen, en de kanaalvolumeschakelaars van hetzelfde kanaal worden bestuurd door faders, net als een grote waterpijp, zelfs als deze is verdeeld in twee hoofdleidingen, A en B., En er zijn veel kleine waterpijpen onder hen, maar de kwaliteit van het uitstromende water is nog steeds hetzelfde. We kunnen dus niet alleen kijken naar de oppervlakkige verschillen tussen dingen. In feite zijn hun functies vergelijkbaar. Als je dit ziet, zouden de meeste audio-beginners het moeten kunnen begrijpen. Het belangrijkste is om te begrijpen dat de knop van AUX eigenlijk hetzelfde is als de volumefader van de mixer.
Vervolgens zal ik het hebben over het specifieke gebruik van de AUX-groep: Over het algemeen wordt AUX gebruikt om maximaal de vocale effector aan te sluiten. Het geluid dat moet worden verwerkt, wordt met de bijbehorende AUX-schakelaar naar de effector gestuurd en stroomt na verwerking terug naar de effector. Afstemmen, dit is de basiskennis, de meeste geluidstechnici zouden het moeten weten. De AUX van een groot mengpaneel heeft over het algemeen een pre / post fader-conversie. Indien ingesteld vóór de fader, kan de totale volumefader onder dit kanaal het volume van deze AUX niet regelen; integendeel, het wordt beïnvloed door het totale volume van dit kanaal. Volumeregeling. Enkele andere functies van AUX zijn voor bewaking of opname. Een ander handig gebruik is dat lezers AUX ook kunnen gebruiken om het basvolume van een geluidssysteem te regelen, zodat als er meer baskanalen nodig zijn, de bijbehorende AUX kan worden geopend, zonder dat er geluidsbronnen met een groot basvolume nodig zijn, zoals microfoons. , enz. De bijbehorende AUX kan het volume verlagen, anders is het gemakkelijk om basfeedback te produceren. Als u het principe van AUX in het algemeen begrijpt, kunt u daar conclusies over trekken. Ik zal hier niet veel zeggen.
5. Aanpassing van geluid en beeldbalans
Het geluidsbeeld van een mixer wordt over het algemeen begrepen door geluidstechnici, maar velen van hen zijn strikt begrepen. Als bijvoorbeeld een tweekanaals stereomuzieksignaal wordt ingevoerd naar de mixer, zullen de meeste geluidstechnici de geluids- en beeldknoppen van deze twee kanalen naar de mixer draaien. Draai naar links en rechts naar het einde, denkend dat dit "stereo" is. In feite zal het geluid van deze twee kanalen erg zwevend lijken, en het midden zal zwak en zwak zijn; als je de panning-knoppen helemaal naar het midden draait, zul je voelen dat de muziek klinkt. Het is ongemakkelijk en de breedte van het geluid is niet genoeg; de beste positie is dat de panning-knop van het linkerkanaal naar de 9-uur-positie van de klok wordt gedraaid en de panning-knop van het rechterkanaal naar de 15-uur-positie van de klok. De muziek fladdert niet, het dynamisch bereik is breed en de intensiteit en penetratie zijn goed. Je kunt het zorgvuldig proberen, de auteur analyseert het principe niet, de auteur concentreert zich alleen op de praktijk. Ik zal niet veel zeggen over andere aspecten van audio- en videotoepassingen, ze zijn allemaal basiskennis. In feite wordt het vaak als het eenvoudigste beschouwd, maar het is erg ingewikkeld als je erover nadenkt.
6. Aanpassing van het hoofduitgangsgedeelte
Het belangrijkste outputgedeelte van de mixer verwijst naar het groepsvolume en het totale volume. U kunt de band bijvoorbeeld in 1-2 groepen indelen; organiseer de microfoons in 3-4 groepen; regel de bas met het volume van de groep 5-6, en de extra luidsprekers met het volume van de groep 7-8. Kortom, er zijn meerdere gegroepeerde mengers die beter en gemakkelijker te bedienen zijn. Bovendien kan de groep ervoor kiezen om het signaal afzonderlijk uit te voeren of het groepssignaal naar de master-volumemixregelaar van de mixer te schakelen. Anderen, zoals kanaalfaders, zijn erg eenvoudig, maar de volumefaders moeten flexibel worden bediend volgens de situatie van elk ingangskanaal. Hoewel de aanpassing van dit onderdeel eenvoudig maar erg belangrijk is, is het belangrijkste om de invoer- en uitvoerniveaus van elk signaal te observeren. Het signaal mag niet ernstig worden vervormd.
Onze andere producten:
