OLED (Organic Light Emitting Diode) is een nieuwe generatie flatpanel-displaytechnologie na TFT-LCD (Thin Film Transistor Liquid Crystal Display). Het heeft de voordelen van een eenvoudige structuur, geen achtergrondverlichting nodig voor zelfluminescentie, hoog contrast, dunne dikte, brede kijkhoek, snelle reactiesnelheid, kan worden gebruikt voor flexibele panelen en een breed bedrijfstemperatuurbereik. In 1987 ontwikkelden Dr. CW Tang en anderen van Kodak Corporation uit de Verenigde Staten OLED-componenten en basismaterialen [1]. In 1996 werd het Japanse Pioneer het eerste bedrijf dat deze technologie massaal produceerde en het OLED-paneel afstemde op het autoradioscherm dat het produceerde. Vanwege de veelbelovende vooruitzichten zijn de afgelopen jaren R&D-teams in Japan, de Verenigde Staten, Europa, Taiwan en Zuid-Korea ontstaan, wat heeft geleid tot de volwassenheid van organische lichtgevende materialen, de krachtige ontwikkeling van fabrikanten van apparatuur en de voortdurende evolutie van de procestechnologie.
OLED-technologie is echter gerelateerd aan de huidige volwassen halfgeleider-, LCD-, CD-R- of zelfs LED-industrieën in termen van principes en processen, maar heeft zijn unieke knowhow; daarom zijn er nog veel knelpunten in de massaproductie van OLED. . Taiwan Rebao Technology Co., Ltd. begon in 1997 met de ontwikkeling van OLED-gerelateerde technologieën en produceerde met succes OLED-panelen in 2000. Het werd het tweede in massa geproduceerde OLED-paneelbedrijf ter wereld na Tohoku Pioneer in Japan; en in 2002 ging het door met het produceren van OLED-panelen. De eenkleurige en vlakgekleurde panelen voor exportzendingen worden getoond in figuur 1, en de opbrengst en output zijn verhoogd, waardoor het qua output de grootste leverancier van OLED-panelen ter wereld is.
In het OLED-proces zal de dikte van de organische filmlaag grote invloed hebben op de kenmerken van het apparaat. Over het algemeen moet de diktefout van de film minder dan 5 nanometer zijn, wat een echte nanotechnologie is. De substraatgrootte van de derde generatie van TFT-LCD-flatpanelschermen wordt bijvoorbeeld over het algemeen gedefinieerd als 550 mm x 650 mm. Op een substraat van deze omvang is het moeilijk om zo'n precieze filmdikte te regelen. Het proces van gebiedssubstraat en de toepassing van groot gebiedspaneel. Momenteel zijn OLED-toepassingen voornamelijk kleine weergavepanelen in één kleur en gebiedskleur, zoals hoofdschermen van mobiele telefoons, secundaire schermen van mobiele telefoons, weergaven van gameconsoles, autoradioschermen en persoonlijke Digital Assistant (PDA) -weergave. Aangezien het massaproductieproces van OLED full-color nog niet volwassen is, wordt verwacht dat kleine full-color OLED-producten na de tweede helft van 2002 achtereenvolgens op de markt zullen worden gebracht. Aangezien OLED een zelfoplichtend beeldscherm is, zijn de visuele prestaties buitengewoon uitstekend in vergelijking met full-color LCD-schermen van hetzelfde niveau. Het heeft de mogelijkheid om direct te snijden in high-end producten van klein formaat in kleur, zoals digitale camera's en vcd- (of dvd-) spelers van palmformaat. Wat betreft grote panelen (13 inch of meer), hoewel er een onderzoeks- en ontwikkelingsteam is dat monsters laat zien, moet de massaproductietechnologie nog worden ontwikkeld.
OLED's worden over het algemeen verdeeld in kleine moleculen (meestal OLED genoemd) en macromoleculen (meestal PLED genoemd) vanwege verschillende lichtgevende materialen. De technologielicenties zijn Eastman Kodak (Kodak) in de Verenigde Staten en CDT (Cambridge Display Technology) in het Verenigd Koninkrijk. Taiwan Rebao Technology Co., Ltd. is een van de weinige bedrijven die tegelijkertijd OLED en PLED ontwikkelt. In dit artikel zullen we voornamelijk OLED's met kleine moleculen introduceren. Eerst introduceren we het principe van OLED, daarna introduceren we gerelateerde sleutelprocessen en ten slotte introduceren we de huidige ontwikkelingsrichting van OLED-technologie.
1. Principe van OLED
OLED-componenten zijn samengesteld uit organische materialen van het n-type, organische materialen van het p-type, kathodemetaal en anodemetaal. Elektronen (gaten) worden geïnjecteerd vanaf de kathode (anode), worden geleid naar de lichtemitterende laag (meestal n-type materiaal) door het n-type (p-type) organisch materiaal en zenden licht uit door recombinatie. Over het algemeen wordt ITO gesputterd op een glassubstraat gemaakt van een OLED-apparaat als een anode, en vervolgens worden een p-type en n-type organisch materiaal en een metalen kathode met een lage werkfunctie achtereenvolgens afgezet door vacuüm thermische verdamping. Omdat organische materialen gemakkelijk interageren met waterdamp of zuurstof, ontstaan er donkere vlekken en glanzen de componenten niet. Daarom moet het verpakkingsproces, nadat de vacuümcoating van dit apparaat is voltooid, worden uitgevoerd in een omgeving zonder vocht en zuurstof.
Tussen het kathodemetaal en de anode ITO kan de veelgebruikte apparaatstructuur over het algemeen in 5 lagen worden verdeeld. Zoals weergegeven in figuur 2, vanaf de kant dicht bij de ITO, zijn dit: gateninjectielaag, gatentransportlaag, lichtemitterende laag, elektronentransportlaag en elektroneninjectielaag. Wat betreft de evolutiegeschiedenis van OLED-apparaten: het OLED-apparaat dat voor het eerst werd gepubliceerd door Kodak in 1987, bestaat uit twee lagen organisch materiaal, een gatentransportlaag en een elektronentransportlaag. De gatentransportlaag is een organisch materiaal van het p-type, dat wordt gekenmerkt door een hogere gatenmobiliteit, en de hoogst bezette molecuulorbitaal (HOMO) bevindt zich dichter bij ITO, waardoor gaten kunnen worden overgedragen van de energiebarrière van ITO die in de organische laag wordt geïnjecteerd. is verminderd.
Wat betreft de elektronentransportlaag, het is een organisch materiaal van het n-type, dat wordt gekenmerkt door een hoge elektronenmobiliteit. Wanneer elektronen van de elektronentransportlaag naar het grensvlak van de gaten- en elektronentransportlaag reizen, is de laagste niet-bezette moleculaire orbitaal van de elektronentransportlaag de laagste onbezette molecuulorbitaal (LUMO) veel hoger dan de LUMO van de gatentransportlaag . Het is moeilijk voor elektronen om deze energiebarrière te passeren om de gatentransportlaag binnen te gaan en worden geblokkeerd door deze interface. Op dit moment worden gaten overgebracht van de gatentransportlaag naar de nabijheid van de interface en recombineren met elektronen om excitonen (Exciton) te genereren, en Exciton geeft energie vrij in de vorm van lichtemissie en niet-lichtemissie. In termen van een algemeen fluorescentiemateriaalsysteem wordt slechts 25% van de elektron-gatparen gerecombineerd in de vorm van lichtemissie op basis van de berekening van de selectiviteit (Selectieregel), en de resterende 75% van de energie is het resultaat van hitte verwijdering. Verdwenen vorm. In de afgelopen jaren worden fosforescentiematerialen (fosforescentie) actief ontwikkeld om een nieuwe generatie OLED-materialen te worden [2], dergelijke materialen kunnen de selectiviteitslimiet doorbreken om de interne kwantumefficiëntie tot bijna 100% te verhogen.
In het tweelaagse apparaat wordt het n-type organisch materiaal - de elektronentransportlaag - ook gebruikt als de lichtemitterende laag, en wordt de lichtemitterende golflengte bepaald door het energieverschil tussen HOMO en LUMO. Een goede elektronentransportlaag, dat wil zeggen een materiaal met een hoge elektronenmobiliteit, is echter niet noodzakelijkerwijs een materiaal met een goede lichtemissie-efficiëntie. Daarom is de huidige algemene praktijk om hoogfluorescente organische pigmenten te doteren (gedoteerd) voor elektronentransport. Het deel van de laag nabij de gatentransportlaag, ook wel de lichtemitterende laag [3] genoemd, heeft een volumeverhouding van ongeveer 1% tot 3%. De ontwikkeling van dopingtechnologie is een sleuteltechnologie die wordt gebruikt om de fluorescentie-quantumabsorptiesnelheid van grondstoffen te verbeteren. Over het algemeen is het geselecteerde materiaal een kleurstof met een hoge fluorescentie kwantumabsorptiesnelheid (kleurstof). Sinds de ontwikkeling van organische kleurstoffen afkomstig is van kleurstoflasers in de jaren 1970 tot 1980, is het materiaalsysteem compleet en kan de emissiegolflengte het gehele gebied van zichtbaar licht bestrijken. De energieband van de organische kleurstof die in het OLED-apparaat is gedoteerd, is slecht, over het algemeen kleiner dan de energieband van de host (host), om de exciton-energieoverdracht van de host naar de doteerstof (doteerstof) te vergemakkelijken. Omdat de doteerstof echter een kleine energieband heeft en in elektrische termen als een val fungeert, zal de aandrijfspanning toenemen als de doteerlaag te dik is; maar als het te dun is, wordt de energie overgedragen van de gastheer naar de doteerstof. De verhouding zal slechter worden, dus de dikte van deze laag moet worden geoptimaliseerd.
Het metaalmateriaal van de kathode gebruikt traditioneel een metaalmateriaal (of legering) met een lage werkfunctie, zoals een magnesiumlegering, om de injectie van elektronen van de kathode naar de elektronentransportlaag te vergemakkelijken. Bovendien is het gebruikelijk om een elektroneninjectielaag aan te brengen. Het is samengesteld uit een zeer dun metaalhalogenide of oxide met een lage werkfunctie, zoals LiF of Li2O, dat de energiebarrière tussen de kathode en de elektronentransportlaag [4] aanzienlijk kan verminderen en de stuurspanning kan verlagen.
Aangezien de HOMO-waarde van het materiaal van de gatentransportlaag nog steeds verschilt van die van ITO, kan de ITO-anode bovendien na langdurig gebruik zuurstof afgeven en de organische laag beschadigen om donkere vlekken te produceren. Daarom wordt een gateninjectielaag ingevoegd tussen de ITO en de gatentransportlaag, en de HOMO-waarde bevindt zich precies tussen de ITO en de gatentransportlaag, wat bevorderlijk is voor gateninjectie in het OLED-apparaat, en de kenmerken van de film kunnen blokkeer de ITO. Zuurstof komt het OLED-element binnen om de levensduur van het element te verlengen.
2. OLED-aandrijfmethode
De rijmethode van OLED is onderverdeeld in actief rijden (actief rijden) en passief rijden (passief rijden).
1) Passieve aandrijving (PM OLED)
Het is verdeeld in een statisch aandrijfcircuit en een dynamisch aandrijfcircuit.
⑴ Statische aandrijfmethode: op een statisch aangedreven organisch lichtgevend weergaveapparaat zijn over het algemeen de kathodes van elke organische elektroluminescentiepixel met elkaar verbonden en samen getekend, en de anoden van elke pixel worden afzonderlijk getekend. Dit is de gebruikelijke kathodeverbindingsmethode. Als u wilt dat een pixel licht uitstraalt, zolang het verschil tussen de spanning van de constante stroombron en de spanning van de kathode groter is dan de pixellichtwaarde, zal de pixel licht uitzenden onder de aandrijving van de constante stroombron. Als een pixel geen licht uitstraalt, sluit dan zijn anode aan op een negatieve spanning, deze kan omgekeerd worden geblokkeerd. Er kunnen echter kruiseffecten optreden wanneer de afbeelding veel verandert. Om dit te voorkomen, moeten we de vorm van communicatie aannemen. Het statische stuurcircuit wordt over het algemeen gebruikt om de segmentweergave aan te sturen.
⑵ Dynamische aandrijfmodus: op dynamisch aangedreven organische lichtgevende weergaveapparaten maken mensen de twee elektroden van de pixel tot een matrixstructuur, dat wil zeggen dat de elektroden van dezelfde aard van de horizontale groep weergavepixels worden gedeeld en de verticale groep weergavepixels zijn hetzelfde. De andere elektrode van de natuur wordt gedeeld. Als de pixel kan worden verdeeld in N rijen en M kolommen, kunnen er N rij-elektroden en M kolomelektroden zijn. De rijen en kolommen komen respectievelijk overeen met de twee elektroden van de lichtgevende pixel. Namelijk de kathode en anode. Om de pixels rij voor rij te verlichten of om de pixels kolom voor kolom te verlichten, wordt in het eigenlijke circuitaandrijfproces meestal de rij-voor-rij scanmethode gebruikt en zijn de kolomelektroden de gegevenselektroden in de rijscanning. De implementatiemethode is: het cyclisch toedienen van pulsen aan elke rij elektroden, en tegelijkertijd geven alle kolomelektroden aandrijfstroompulsen van de pixels van de rij, om de weergave van alle pixels van een rij te realiseren. Als de rij niet meer in dezelfde rij of in dezelfde kolom staat, wordt de sperspanning op de pixels toegepast om het "kruiseffect" te voorkomen. Dit scannen wordt rij voor rij uitgevoerd en de tijd die nodig is om alle rijen te scannen wordt de frameperiode genoemd.
De selectietijd van elke rij in een frame is gelijk. Aannemende dat het aantal scanlijnen in een frame N is en de tijd voor het scannen van een frame 1 is, dan is de selectietijd die wordt ingenomen door één lijn 1/N van de tijd van een frame. Deze waarde wordt de duty cycle-coëfficiënt genoemd. Onder dezelfde stroom zal een toename van het aantal scanlijnen de duty cycle verminderen, wat een effectieve afname van de stroominjectie op de organische elektroluminescentiepixel in één frame zal veroorzaken, wat de weergavekwaliteit zal verminderen. Daarom is het, met de toename van weergavepixels, nodig om de weergavekwaliteit te waarborgen, om de aandrijfstroom op passende wijze te verhogen of een elektrodemechanisme met twee schermen te gebruiken om de duty cycle-coëfficiënt te verhogen.
Naast het kruiseffect als gevolg van de gemeenschappelijke vorming van elektroden, maakt het mechanisme van positieve en negatieve ladingsdragers die opnieuw worden gecombineerd om lichtemissie te vormen in organische elektroluminescente beeldschermen, twee willekeurige lichtemitterende pixels, zolang elke soort functionele film die hun structuur vormt, is direct met elkaar verbonden. Dit fenomeen wordt voornamelijk veroorzaakt door de slechte dikte-uniformiteit van de organische functionele film en de slechte zijdelingse isolatie van de film. Om deze ongunstige overspraak te verminderen, is het vanuit het oogpunt van het rijden ook een effectieve methode in één lijn om de omgekeerde uitschakelmethode toe te passen.
Display met grijsschaalcontrole: De grijsschaal van de monitor verwijst naar het helderheidsniveau van zwart-witbeelden van zwart naar wit. Hoe meer grijswaarden, hoe rijker het beeld van zwart naar wit en hoe duidelijker de details. Grijstinten zijn een zeer belangrijke indicator voor beeldweergave en kleuring. Over het algemeen zijn de schermen die worden gebruikt voor weergave in grijstinten meestal dot matrix-weergaven en wordt er voornamelijk dynamisch gereden. Er zijn verschillende methoden om grijstintencontrole te bereiken: besturingsmethode, ruimtelijke grijstintenmodulatie en tijdgrijstintenmodulatie.
2) Actieve aandrijving (AM OLED)
Elke pixel van de actieve schijf is uitgerust met een LowTemperature Poly-Si Thin Film Transistor (LTP-Si TFT) met een schakelfunctie, en elke pixel is uitgerust met een ladingsopslagcondensator, en het perifere aandrijfcircuit en de display-array zijn geïntegreerd in het gehele systeem Op hetzelfde glassubstraat. De TFT-structuur is hetzelfde als LCD en kan niet worden gebruikt voor OLED. Dit komt omdat LCD spanningsaandrijving gebruikt, terwijl OLED afhankelijk is van stroomaandrijving en de helderheid evenredig is met de hoeveelheid stroom. Daarom vereist het naast de adresselectieve TFT die AAN/UIT-schakeling uitvoert, ook een relatief lage aan-weerstand die voldoende stroom doorlaat. Laag en klein rijdend TFT.
Actief rijden is een statische rijmethode met een memory-effect en kan bij 100% belasting worden gereden. Deze aandrijving wordt niet beperkt door het aantal scanelektroden en elke pixel kan selectief onafhankelijk worden aangepast.
De actieve aandrijving heeft geen duty cycle-probleem en de aandrijving wordt niet beperkt door het aantal scanelektroden, en het is gemakkelijk om een hoge helderheid en hoge resolutie te bereiken.
Actief rijden kan de helderheid van de rode en blauwe pixels onafhankelijk aanpassen en aansturen, wat meer bevorderlijk is voor de realisatie van OLED-kleuring.
Het aandrijfcircuit van de actieve matrix is verborgen in het beeldscherm, wat het gemakkelijker maakt om integratie en miniaturisatie te bereiken. Bovendien, omdat het verbindingsprobleem tussen het perifere stuurcircuit en het scherm is opgelost, verbetert dit de opbrengst en betrouwbaarheid tot op zekere hoogte.
3) Vergelijking tussen actief en passief
Passief Actief
Onmiddellijke lichtemissie met hoge dichtheid (dynamische aandrijving/selectief) Continue lichtemissie (stationaire aandrijving)
Extra IC-chip buiten het ontwerp van het TFT-aandrijfcircuit van het paneel/Ingebouwd dunnefilm-aandrijf-IC
Lijn stapsgewijs scannen Lijn stapsgewijs gegevens wissen
Eenvoudige gradatieregeling. Op het TFT-substraat worden organische EL-beeldpixels gevormd.
Lage kosten/hoogspanningsaandrijving Laagspanningsaandrijving/laag stroomverbruik/hoge kosten
Eenvoudige ontwerpwijzigingen, korte levertijd (eenvoudige productie), lange levensduur van lichtgevende componenten (complex productieproces)
Eenvoudige matrixaandrijving + OLED LTPS TFT + OLED
2. De voor- en nadelen van OLED
1) Voordelen van OLED
(1) De dikte kan minder zijn dan 1 mm, wat slechts 1/3 van het LCD-scherm is, en het gewicht is lichter;
(2) Het vaste lichaam heeft geen vloeibaar materiaal, dus het heeft een betere schokbestendigheid en is niet bang om te vallen;
(3) Er is bijna geen probleem met de kijkhoek, zelfs als het vanuit een grote kijkhoek wordt bekeken, is het beeld nog steeds niet vervormd;
(4) De reactietijd is een duizendste van die van LCD, en er zal absoluut geen vlekverschijnsel zijn bij het weergeven van films;
(5) Goede eigenschappen bij lage temperaturen, het kan nog steeds normaal worden weergegeven bij min 40 graden, maar LCD kan het niet;
(6) Het fabricageproces is eenvoudig en de kosten zijn lager;
(7) Het lichtrendement is hoger en het energieverbruik is lager dan dat van LCD;
(8) Het kan worden vervaardigd op substraten van verschillende materialen en er kunnen flexibele displays van worden gemaakt die kunnen worden gebogen.
2.) Nadelen van OLED
(1) De levensduur is meestal slechts 5000 uur, wat lager is dan de LCD-levensduur van ten minste 10,000 uur;
(2) Massaproductie van grote schermen is niet mogelijk, dus momenteel alleen geschikt voor draagbare digitale producten;
(3) Er is een probleem met onvoldoende kleurzuiverheid en het is niet eenvoudig om heldere en rijke kleuren weer te geven.
3. OLED-gerelateerde sleutelprocessen
Voorbehandeling van substraat met indiumtinoxide (ITO).
(1) Vlakheid van het ITO-oppervlak
ITO wordt veel gebruikt bij de vervaardiging van commerciële displaypanelen. Het heeft de voordelen van hoge doorlaatbaarheid, lage soortelijke weerstand en hoge werkfunctie. Over het algemeen is de ITO vervaardigd door de RF-sputtermethode gevoelig voor slechte procescontrolefactoren, wat resulteert in een oneffen oppervlak, wat op zijn beurt scherpe materialen of uitsteeksels op het oppervlak produceert. Bovendien zal het proces van calcinering en herkristallisatie bij hoge temperatuur ook een uitstekende laag produceren met een oppervlak van ongeveer 10 ~ 30 nm. De banen die worden gevormd tussen de fijne deeltjes van deze ongelijke lagen, bieden kansen voor gaten om rechtstreeks naar de kathode te schieten, en deze ingewikkelde paden zullen de lekstroom vergroten. Over het algemeen zijn er drie methoden om het effect van deze oppervlaktelaag op te lossen: de ene is om de dikte van de gateninjectielaag en de gatentransportlaag te vergroten om de lekstroom te verminderen. Deze methode wordt meestal gebruikt voor PLED's en OLED's met een dikke gatenlaag (~200nm). De tweede is om het ITO-glas opnieuw te verwerken om het oppervlak glad te maken. De derde is om andere coatingmethoden te gebruiken om het oppervlak gladder te maken (zoals weergegeven in figuur 3).
(2) Verhoging van de ITO-werkfunctie
Wanneer gaten vanuit ITO in HIL worden geïnjecteerd, zal een te groot potentieel energieverschil een Schottky-barrière produceren, waardoor het moeilijk wordt om gaten te injecteren. Daarom wordt het verminderen van het potentiële energieverschil van de ITO/HIL-interface de focus van de ITO-voorbehandeling. Over het algemeen gebruiken we de O2-Plasma-methode om de verzadiging van zuurstofatomen in ITO te verhogen om het doel van het verhogen van de werkfunctie te bereiken. De werkfunctie van ITO na O2-plasmabehandeling kan worden verhoogd van de oorspronkelijke 4.8 eV naar 5.2 eV, wat zeer dicht bij de werkfunctie van HIL ligt.
① Voeg hulpelektrode toe
Aangezien de OLED een stroomaandrijvend apparaat is, zal er, wanneer het externe circuit te lang of te dun is, een ernstige spanningsval worden veroorzaakt in het externe circuit, waardoor de spanningsval op het OLED-apparaat zal dalen, wat resulteert in een afname van de lichtintensiteit van het paneel. Doordat de ITO-weerstand te groot is (10 ohm/vierkant), is het gemakkelijk om onnodig extern stroomverbruik te veroorzaken. Het toevoegen van een hulpelektrode om de spanningsgradiënt te verminderen, wordt een snelle manier om de lichtopbrengst te verhogen en de stuurspanning te verlagen. Chroom (Cr: Chromium) metaal is het meest gebruikte materiaal voor hulpelektroden. Het heeft de voordelen van een goede stabiliteit voor omgevingsfactoren en een grotere selectiviteit voor etsoplossingen. De weerstandswaarde is echter 2 ohm / vierkant wanneer de film 100 nm is, wat in sommige toepassingen nog steeds te groot is. Daarom heeft aluminium (Al: Aluminium) metaal (0.2 ohm / vierkant) een lagere weerstandswaarde bij dezelfde dikte. ) Wordt nog een betere keuze voor hulpelektroden. De hoge activiteit van aluminiummetaal maakt het echter ook tot een betrouwbaarheidsprobleem; daarom zijn meerlagige hulpmetalen voorgesteld, zoals: Cr / Al / Cr of Mo / Al / Mo. Dergelijke processen verhogen echter de complexiteit en kosten, dus de keuze van hulpelektrodemateriaal is een van de belangrijkste punten in het OLED-proces geworden.
② Kathodeproces
In een OLED-paneel met hoge resolutie is de fijne kathode gescheiden van de kathode. De algemene methode die wordt gebruikt, is de paddenstoelstructuurbenadering, die vergelijkbaar is met de ontwikkelingstechnologie voor negatieve fotoresist van de druktechnologie. In het ontwikkelingsproces van negatieve fotoresist zullen veel procesvariaties de kwaliteit en opbrengst van de kathode beïnvloeden. Bijvoorbeeld volumeweerstand, diëlektrische constante, hoge resolutie, hoge Tg, verlies van lage kritische dimensie (CD) en goede adhesie-interface met ITO of andere organische lagen.
③ Pakket
(1) Waterabsorberend materiaal
Over het algemeen wordt de levenscyclus van een OLED gemakkelijk beïnvloed door de omringende waterdamp en zuurstof en wordt deze verkort. Er zijn twee belangrijke bronnen van vocht: de ene is de penetratie in het apparaat via de externe omgeving en de andere is het vocht dat door elke materiaallaag in het OLED-proces wordt opgenomen. Om het binnendringen van waterdamp in het onderdeel te verminderen of de waterdamp die door het proces wordt geabsorbeerd te verwijderen, is droogmiddel de meest gebruikte stof. Droogmiddel kan chemische adsorptie of fysische adsorptie gebruiken om vrij bewegende watermoleculen op te vangen om het doel van het verwijderen van waterdamp in het onderdeel te bereiken.
(2) Ontwikkeling van processen en apparatuur
Het verpakkingsproces wordt weergegeven in afbeelding 4. Om het droogmiddel op de afdekplaat te plaatsen en de afdekplaat soepel aan het substraat te hechten, moet dit worden uitgevoerd in een vacuümomgeving of moet de holte worden gevuld met een inert gas, zoals als stikstof. Het is vermeldenswaard dat hoe het proces van het verbinden van de afdekplaat en het substraat efficiënter kan worden gemaakt, de kosten van het verpakkingsproces kunnen worden verlaagd en de verpakkingstijd kan worden verkort om de beste massaproductiesnelheid te bereiken, de drie hoofddoelen van de ontwikkeling van verpakkingsproces- en apparatuurtechnologie.
Onze andere producten:
